Kaedah kuantitatif mengikut telaah sarjana barat , kaedah itu boleh memainkan peranan yang
penting dalam kejayaan sesebuah organisai; tetapi kajian-kajian mendapati yang
tahap penggunaan kaedah kuantitatif di Negara Asean sederhana berbanding dengan
di negara-negara maju. Mengapakah keadaan ini berlaku? Pelbagai sebab
diutarakan antaranya:
1.
Kekurangan kepakaran
2.
Jurang antara teori dan
praktik
3.
Sokongan pihak pengurusan
atas dan budaya organisasi
4.
Pengajaran dan latihan di
institusi pengajian
1. Kekurangan kepakaran
Kaedah kuantitatif, khususnya sains pengurusan/penyelidikan
operasi masih lagi baru di negara kita dan khalayak ramai masih kurang sedar
akan kegunaannya. Tambahan lagi belum ada pengajian yang khusus mengenai kaedah
kuantitatif di negara kita; apa yang ada ialah beberapa kursus yang ditawarkan
dalam suatu bidang kajian. Pada keseluruhannya kepakaran yang ada tidaklah
begitu ramai.
Masalah ini bertambah runcing apabila difikirkan yang ramai
daripada pakar-pakar ini mempunyai pekerjaan yang tidak menggunakan
kepakarannya; ramai yang setelah mengumpul banyak pengalaman mula menjadi
pengurus dan sebagainya; tidak kurang juga sebahagian besar yang bekerja di
institusi pengajian tinggi dan institusi penyelidikan. Akhirnya, bilangan pakar
yang ada yang berfungsi sebagai pakar di dunia perniagaan menjadi amat kecil
sekali. Keadaan ini tidaklah terhad kepada negara kita sahaja, tetapi juga di
negara membangun dan tidak kurang juga di negara-negara maju.
1.
Jurang antara teori dan praktik
Ramai pakar kaedah kuantitatif bekerja dalam dunia akademia
di mana prestasi mereka disukat melalui penyelidikan dan kertas kerja mereka.
Kebanyakan mereka lebih mirip kepada teori tanpa memikirkan sama ada kerja
mereka relevan untuk dipraktikkan. Ada berpendapat (“the most valuable
contribution that universities can make and one that is unique to universities
is to support research and scholarship that are not subject to tests of
relevance”).
Kaedah pengajaran ketika
ini seumpamanya mengajar seseorang pelajar tentang teori “buoyancy” dan
kebaikan dan kelemahan sesuatu kuak dalam renang tanpa masuk ke dalam kolam
renang, dan mengharapkan pelajar itu pandai berenang di hujung kursus. Jelaslah
yang jurang antara teori, penggunaan dan pengajaran telah menyebabkan
kelembaban penggunaan kaedah kuantitatif secara meluas.
2.
Sokongan pihak pengurusan atas dan budaya
organisasi
Walaupun seseorang itu lengkap dengan pengetahuan yang
relevan, penggunaan kaedah-kaedah ini masih memerlukan sokongan dan diterima
oleh pihak atasan. Sering kita dengar pakar-pakar kaedah kuantitatif yang
bersungut yang kerja-kajian mereka tidak diambilkira dalam pembuatan keputusan. Ini mungkin
berpunca dari pelbagai sebab; antaranya mungkin kajian itu tidak relevan atau
tidak memberi maklumat yang diperlukan, atau pihak pembuat kepututsan tidak
memahami atau masih mencurigai teknik yang digunakan.
Selain itu, pihak
pengurusan masih sangsi tentang penggunaan kaedah kuantitatif kerana
kemungkinan besar yang kaedah-kaedah ini akan menunjukkan yang keputusan yang
telah mereka buat pada masa lampau adalah keputusan yang salah. Langkah pertama
dalam memperluaskan pengunaan kaedah kuantitatif mestilah berdasarkan falsafah
kaedah itu tidak bertujuan untuk mengenalpasti kesilapan seseorang tetapi untuk
mencari jalan menyelesaikan masalah dan memperbaiki prestasi. Oleh itu, untuk
kejayaan dalam melaksanakan kaedah-kaedah kuantitatif dalam pengurusan dan
perniagaan kita memerlukan suatu budaya organsisasi yang sihat yang boleh
menggalakkan penggunaan yang meluas.
Tokoh Sarjana antara lain
mengenalpasti yang budaya organsisasi ialah (“a shared dedication throughout
the company to problem solving based on evidence rather than armchair opinion;
the recognition that all employees, not just managers and technical specialists
can contribute to problem solving”).
4. Pengajaran dan latihan di institusi
pengajian
Masalah keempat yang kerap disebutkan ialah (“the real
world is very complex”). Pernyataan ini memang tidak dinafikan; tetapi kaedah
kuantitatif tidaklah terhad kepada pencaman penyelesaian yang terbaik tetapi
juga proses perumusan masalah yang sistematik supaya di akhir proses ini
pembuat keputusan dapat memahami masalah sebenar dengan baik.
Hanyalah setelah
kita betul-betul faham masalah itu, barulah kita boleh memikirkan tentang
penyelesaiannya. Satu daripada salah tanggapan umum ialah penyesuaian masalah
kepada model. Sebenarnya proses penyelesaian dalam kaedah kuantitatif ialah
pencaman masalah dahulu dan kemudian barulah mengenalpasti model yang
bersesuaian dengannya dan tidak sebaliknya. Berkaitan dengan ini juga ialah
masalah ketiadaan data yang tersusun dan yang boleh dipercayai.